Nieuws & Updates
Leer alles over Keloïd en hypertrofie
Wat weet jij van keloïd en hypertrofische littekens? In deze kennisclip leer je in sneltreinvaart alles over deze pathologische littekens: we gaan in op de definitie, ontstaanswijze, behandeling en verwijsstrategie. Deze kennisclip is samengesteld door Nick Brinkman, aan de hand van de recent uitgekomen richtlijn Keloïd en Littekenhypertrofie.
Wat zijn hypertrofische en keloïdale littekens?
Hypertrofische littekens zijn verheven littekens die zich beperken tot de grenzen van de oorspronkelijke laesie. Keloïdale littekens treden ook buiten deze grenzen.
Littekenhypertrofie is in tegenstelling tot keloïd soms selflimiting en kan spontaan in regressie gaan.
De groei van keloïden verloopt in fasen. Actieve periodes van groei wisselen zich af met stabiele periodes.
Waar komt Keloïd voor?
Hypertrofie en keloïd kan overal op het lichaam ontstaan. Maar hebben wel een aantal voorkeurslocaties
- De schouders;
- De borst;
- De nek;
- En de oren.
Mensen met een donkere huidkleur hebben een hogere risico op het ontwikkelen van een keloïd.
Symptomen van Keloïd
De voornaamste klachten, zijn:
- Jeuk;
- Een trekkend gevoel;
- En cosmetisch bezwaren.
Met name in de proliferatieve fase kunnen ze ook pijnklachten geven.
Mensen die eerder pathologische littekenvorming hebben gehad en mensen met een donkere huidskleur hebben een verhoogd risico op keloïd en hypertrofie.
Normale littekenvorming bevorderen
De kans op normale littekenvorming verhogen, kan door:
- Spanningsloos sluiten;
- Externe compressie;
- En het voorkomen van trekkrachten op het litteken
Redenen om te verwijzen
- Uitgebreide hypertrofie of keloïd;
- Als behandeling in de eerste lijn onvoldoende werkt;
- Bij twijfel over de diagnose;
- Of als er sprake is van functionele klachten.
Behandeling van pathologische littekens
Bij de behandeling van pathologische littekens houden we rekening met een aantal factoren:
- Is er sprake van keloïd of hypertrofie?;
- De uitgebreidheid van het littekenweefsel;
- Hoelang bestaat het al?;
- En is er een aanwijsbare oorzaak.
Als een infectie of dehiscentie vooraf is gegaan aan het ontwikkelen van een pathologisch litteken, geeft excisie verlaagd risico op een recidief.
Behandeling van hypertrofische littekens kan op verschillende manieren:
- Siliconenpleister of ‑gel;
- Laser;
- Injectie met kenacort.
Als er sprake is van hyperesthesie of verkleving wordt als aanvulling hierop ook littekenmassage geadviseerd.
Onvoldoende effect?
Hebben de behandelingen onvoldoende effect en zijn de littekens uitgerijpt? Dan kan een chirurgische interventie worden overwogen.
Doorgaans vindt deze behandeling in de tweede lijn plaats.
Behandeling van Keloïd
De primaire behandeling van keloïd is een injectie met kenacort. Bij een goed effect van deze behandeling kan het keloïd soepeler vlakker en huidskleuriger worden. Deze intralaesionale injectie kan na 6 weken worden herhaald. Ben hierbij alert op atrofie of hypopigmentatie van omliggende weefsels.
Onvoldoende effect?
Heef de injectie onvoldoende effect, kan excisie worden overwogen. Dit dient altijd plaats te vinden in combinatie met intralaesionale infecties, druktherapie of een combinatie. Als ook dit onvoldoende werkt kan de patiënt doorgestuurd worden naar een expertisecentrum, waar bijvoorbeeld excisie kan worden gecombineerd met bijvoorbeeld radiotherapie of cryotherapie.